તારી આંખનો અફીણી...

 

એક અલ્લડ છોકરી, જેને મેં ખૂબ ચાહી હતી એ કોણ જાણે અત્યારે ક્યાં છે? સાવ અચાનક જ એ ક્યાંક ખોવાઈ ગઈ છે. હજુ તો હમણા જ એ આંખની સામે હતી, પતંગિયાની જેમ આમથી તેમ ઉડાઉડ કરતી હતી. વગડામાં એક ડાળ પરથી બીજી ડાળે ઉડતા પંખીની જેમ કલરવ કરતી, ખડકાળ પ્રદેશમાં નાનું ઝરણું વહે એ રીતે ખળખળ હસતી, આકાશમાં બનતા વાદળોના આકારોની થોડાથોડા સમયે સ્વભાવ બદલતી, દરિયાના મોજાની જેમ ઘૂઘવતી, પવનની જેમ સૂસવાટા મારતી અને કોઈના પગમાં બાંધેલી ઝાંઝરીની જેમ સતત રણકતી એ અલ્લડ છોકરી ક્યાં હશે અત્યારે?

મેં તો એને માત્ર એકતરફી પ્રેમ કર્યો હતો. એ છોકરી તો મને ઓળખતી પણ ક્યાં હતી? કદાચ એણે મને બરાબર જોયો પણ નહીં હોય. કૉલેજના પાર્કિંગમાં એની બહેનપણીઓ સાથે એ તો એની મસ્તીમાં જ ગુલતાન હોય આખોદિવસ. ન તો એને આજુબાજુવાળા કોઇની પડી હોય કે ન આજુબાજુમાં એનું ધ્યાન હોય. બસ હસવાનું, જોરજોરથી હસવાનું અને આસપાસના માહોલથી અજાણ રહી તાળીઓની આપલે કરવાની. એટલે બની શકે કે, એણે મને જોયો પણ નહીં હોય. પરંતુ હું એને રોજ જોતો અને એને જોઈ શકાય અને એની અલ્લડતાનો આનંદ લઈ શકાય એ માટે હું જાણીજોઈને એની આસપાસ રહેવાનું પસંદ કરતો. અલબત્ત એ મને ન જોઈ શકે એમ, સહેજ દૂર... મને એની અલ્લડતા જ ખૂબ ગમતી અને એ ધીમેધીમે હું એ અલ્લડતાના પ્રેમમાં પડી ગયેલો.

પછી તો એવું થયું કે, એ મારી આસપાસ હોય કે ન હોય, પરંતુ મને સતત એવો જ અહેસાસ થયા કરતો કે, એ ક્યાંક મારી આસપાસ જ છે. અરે, ક્યારેક તો ઉંઘમાં પણ મને દેખાતી અને આખી-આખી રાત હું એના સપનાં જોતો. ક્યારેક કોઈક ફિલ્મનું રિમેન્ટિક ગીત વાગે તો એ ગીતના શબ્દો અને લાગણીઓ સાથે હું મને અને એ અલ્લડ છોકરીને રિલેટ કરતો અને એની સાથે રહેવાનો, એની સાથે રોમાન્સ માણ્યાનો કાલ્પનિક આનંદ મેળવતો. અલબત્ત, વિચારો કાલ્પનિક હતા, પરંતુ કલ્પનામાં પણ એનું મારી સાથે હોવું મને વાસ્તવમાં પણ ખૂબ આનંદ અને શુકુન આપતું. કલાકો સુધી એ નશો મારા પર સવાર રહેતો અને હું એકદમ ખુશખુશાલ રહેતો. જ્યારે જ્યારે વરસાદ પડતો ત્યારે ભીની માટીની નહીં, પણ એની ખુશ્બુ મને તરબતર કરતી. અનેક સાંજોએ જ્યારે મને ઉદાસી ચોંટી જતી ત્યારે એની યાદો મારી ઉદાસી ખંખેરતી અને મને તાજગીનો, હકારાત્મકતાનો અહેસાસ કરાવતી. મને સતત એના વિચારોમાં ખોવાયેલા રહેવાનું ગમતું અને હું સતત એના વિચારોમાં જ ખોવાયેલો રહેતો... બસ એનામય... એની અલ્લડતામય...

પણ કોણ જાણે શું થયું એ અલ્લડ છોકરી અચાનક જ ક્યાંક ગુમ થઈ ગઈ. છેલ્લા મહિનાથી હું એ જોઉં છું કે, એ છોકરી એના નિયતક્રમ મુજબ કૉલેજ જરૂર થાય છે અને કૉલેજના પાર્કિંગમાં એની બહેનપણીઓ સાથે બેઠેલી પણ જરૂર હોય છે, પરંતુ હવે એની અલ્લડતા પહેલા જેવી નથી રહી. અરે પહેલા જેવી શું… સમૂળગી જ નથી રહી. નથી તો એ પહેલા જેવું ખડખડ હસતી કે ઉપર જે ઉપમાઓ આપી એવું જીવતી. સતત ગુમસૂમ રહે છે અને એના ચહેરાનો રંગ પણ ફીકો પડી ગયો છે.

એની અલ્લડતા જ નથી રહી તો એવું લાગે છે કે, હવે એ છોકરી પણ એ નથી. ભલે ચહેરો કે શરીર એનું એ જ હોય, પરંતુ એ ચેતના અને આનંદ નથી રહ્યા એટલે બાકી બધું ક્ષુલ્લક અને અવાસ્તવિક લાગે છે. 

બરાબર ત્યારે જ મને એ વાતનો અહેસાસ થયો કે, મેં તો ક્યારેય એ છોકરીને પ્રેમ કર્યો જ નથી. મેં તો માત્ર એની અલ્લડતાને ચાહેલી. તો જ શાંત, મીણના પૂતળા જેવી એ છોકરી મને અજાણી લાગેલી! જોકે એમ થાય છે કે, એ છોકરીને જઈને ક્યારેક મળું અને એને પૂછું કે, તારી આ ઉદાસીનું કારણ શું? આખરે આ ઝરણાનું વહેણ આમ અચાનક કેમ થંભી ગયું? ઝરણું પોતે ક્યારેય એનું વહેવાનું બંધ નહીં કરે. જરૂર કોઈએ કશી કળા કરી છે અને ઝરણા આડે કશુંક બંધન મૂકીને એને ઉદાસીની ભેટ આપી છે.

પછી એમ થાય છે કે, આમ અચાનક મારા જેવા અજાણ્યાનો આવો અંગત સવાલ સાંભળી ક્યાંક એ છોકરી વધુ ઉદાસ નહીં થઈ જાય. અને અજાણ્યાઓ આગળ પેટછૂટી વાત પણ કોણ કરે? એવું લાગે છે, જાણે એની ઉદાસી મને ઘેરી વળી છે, કારણ કે, આજકાલ હુંય કારણ વિના ઉદાસ રહ્યા કરું છું અને આસપાસનું સઘળું મને નિરર્થક લાગ્યા કરે છે. હું એ અલ્લડતાને મીસ કરું છું. એ ઊર્જાને મીસ કરું છું... કોઇ ચેતનાસભર વ્યક્તિમાં એટલી ચેતના હશે કે, એનાથી આજુબાજુના માણસોને પણ એનો ચૈતન્યનો અહેસાસ થતો હશે? અને હવે એનામાં ચૈતન્ય નથી તો બીજામાં પણ એ ચેતનાનો અભાવ જોવા મળી રહ્યો છે.

ખૈર, મારી પાસે તો હવે આશા રાખ્યા સીવાય બીજો કોઈ વિકલ્પ નથી રહ્યો. પણ મને આશા જરૂર છે કે, એ છોકરીની અલ્લડતા ફરી આવશે અને એ અલ્લડતાની સાથે એ છોકરી પણ વસંતમાં મહોરતા કોઈ છોડની જેમ તરબતર થઈ જશે. ફરી એ છોકરી હસતી-રમતી થશે તો આ વખતે તો હું એની પાસે જઈશ જ અને એક ફૂલ આપીને એનો આભાર માનીશ કે, તારું નામ શું છે? અને તું કોણ છે એની મને ખબર નથી, પણ હું તને ઓળખું છું જરૂર. હું તને નહીં, પણ તારી અલ્લડતાની પીછાણું છું… તું પરત ફરી એ બદલ તારો આભાર. કારણ કે, તારા એ ચૈતન્યએ મને ફરી પલ્લવિત કર્યો છે અને મને જાણે નવજીવન બક્ષ્યું છે. મારી તાજગીનું, મારી હકારાત્મકતાનું કારણ જ તું બની ગઈ છે...

PIN Code: आपको पता है, कैसे बना डाकघर का पिन कोड, इसे बनाने का उद्देश्य क्या था?

India Post

पिन कोड का बनना भारतीय डाक विभाग की यात्रा का मील का पत्थर है। पिन कोड की आवश्यकता तब महसूस की गई, जबकि समान नाम के गांव-कस्बे की चिट्ठियां डाकघर में आने लगी। तब पूरे देश को अलग-अलग इलाके में बांट कर पिन कोड बनाने की आवश्यकता महसूस की गई। आइए, जानते हैं पिन कोड बनाने का उद्देश्य और इसके नंबर क्या बताते हैं?

पिन कोड क्या है?

पिन कोड पोस्टल इंडेक्स नंबर (Postal Index Number) का छोटा नाम है। देश में कहीं भी हम चिट्ठी भेजते हैं तो आमतौर पर किसी भी पते के अंत में यही अंकित होता है। भारतीय डाक प्रणाली में छह अंकों का संख्यात्मक कोड है पिन। भारत जैसे विशाल देश में इतने सारे गांव, कस्बे और शहर हैं कि भारतीय डाक सेवा के लिए सही व्यक्ति या स्थान ढूंढना थोड़ा चुनौतीपूर्ण हो सकता है। इस प्रकार, पार्सल या पत्र पहुंचाने की प्रक्रिया को और अधिक प्रभावी बनाने के लिए, इंडिया पोस्ट ने छह अंकों का पिन कोड नंबर बनाया है।

कैसे बना पिन कोड

भारत में आजादी से पहले पिन कोड अस्तित्व में नहीं था। आजादी के बाद भी कई दशकों तक पिन कोड नहीं बना था। दरअसल, पिन कोड की शुरुआत 15 अगस्त 1972 को संचार मंत्रालय के तत्कालीन अतिरिक्त सचिव श्रीराम भीकाजी द्वारा की गई थी। डाकघर में आई चिट्ठियों को मैन्युअल रूप से सॉर्ट करने और वितरित करने की प्रक्रिया को सरल बनाने के लिए पिन कोड की नई प्रणाली को महत्वपूर्ण माना गया। ऐसा इसलिए है क्योंकि अलग-अलग भाषाओं और समान नामों और पतों से डाककर्मी को काफी भ्रम हो जाता था। इसे दूर करने के लिए ही एक मानक प्रक्रिया की जरुरत महसूस की गई जो प्रक्रिया को सरल बनाने में मदद करे। इस तरह, राज्यों, जिलों और शहरों की पहचान के लिए पिन कोड पेश किए गए।

पिन कोड के अंक क्या दर्शाते हैं

भारतीय डाक सेवा में पूरे भारत को नौ विशेष पिन क्षेत्र में बांटा गया है। इनमें से आठ भौगोलिक क्षेत्र हैं और नौवां क्षेत्र भारतीय सेना के लिए आरक्षित है। पिन कोड का पहला अंक क्षेत्र को दर्शाता है, दूसरा अंक एक उपक्षेत्र है, तीसरा अंक उस क्षेत्र के भीतर सॉर्टिंग जिले को दर्शाता है, और अंतिम तीन अंक उस जिले के भीतर विशिष्ट डाकघर को दर्शाते हैं।

देश में कितने हैं पोस्ट ऑफिस जोन

पूरे देश में यूं तो डेढ़ लाख से भी ज्यादा डाकघर हैं। लेकिन इन डाकघरों को 19,101 पिन कोड्स में बांटा गया है। इन डाकघरों को पांच पोस्ट ऑफिस जोन में बांटा गया है। ये हैं नार्दर्न, वेस्टर्न, सदर्न, ईस्टर्न और आर्मी पोस्टल जोन। नार्दर्न जोन का कोड 1 और 2 है, वेस्टर्न जोन का कोड 3 और 4, सदर्न जोन का कोड 5 और 6 तथा ईस्टर्न जोन का कोड 7 और 8 है।

राज्यों को कैसे बांटते हैं पिन कोड?

 पिन का पहला अंक इन राज्यों को दर्शाता है:-

1- चंडीगढ़, लद्दाख, जम्मू और कश्मीर, हिमाचल प्रदेश, पंजाब, हरियाणा, दिल्ली

2- उत्तराखंड, उत्तर प्रदेश

3- दादरा और नगर हवेली, दमन और दीव, गुजरात, राजस्थान

4- छत्तीसगढ़, मध्य प्रदेश, गोवा, महाराष्ट्र

5- कर्नाटक, आंध्र प्रदेश, तेलंगाना

6- लक्षद्वीप, पुडुचेरी, केरल, तमिलनाडु

7- सिक्किम, असम, अंडमान और निकोबार द्वीप समूह, मेघालय, त्रिपुरा, मिजोरम, मणिपुर, नागालैंड, अरुणाचल प्रदेश, ओडिशा, पश्चिम बंगाल

8- बिहार और झारखंड

9- फील्ड पोस्ट ऑफिस (एफपीओ), आर्मी पोस्ट ऑफिस (एपीओ)

पिन कोड के पहले दो अंक का संकेत

पिन कोड के पहले दो अंक भी कुछ संकेत करता है। डाक विभाग इसे इस तरह से जानते हैं-

पिन के पहले दो अंक सर्किल

11 दिल्ली

12, 13 हरियाणा

14-16पंजाब

17हिमाचल प्रदेश

18, 19जम्मू एवं कश्मीर

20-28उत्तरांचल, उत्तर प्रदेश

30-34राजस्थान

36-39गुजरात

40-44महाराष्ट्र

45-49छत्तीसगढ़, मध्य प्रदेश

50-53तेलंगाना, आंध्र प्रदेश

56-59कर्नाटक

60-64तमिलनाडु

67-69केरल

70-74पश्चिम बंगाल

75-77ओडिशा

78असम

79पूर्वोत्तर के राज्य

80-85झारखंड, बिहार

90-99 सेना डाक सेवा (एपीएस)

पिन कोड सिस्टम कैसे काम करता है?

प्रत्येक पिन एक डिलीवरी डाकघर के लिए डिज़ाइन किया गया है जो अपने अधिकार क्षेत्र के तहत विभिन्न डाकघरों में वितरित किए जाने वाले सभी मेल प्राप्त करेगा। डिलीवरी डाकघर चाहे तो जनरल पोस्ट ऑफिस हो सकता है, एक सब पोस्ट ऑफिस हो सकता है या शहरी इलाके का एक हेड पोस्ट ऑफिस हो सकता है। इन डाकघरों से चिट्ठियां एकत्र की जाती हैं और संबंधित सब पोस्ट ऑफिस में पहुंचाए जाते हैं। उसके बाद अंततः डाकिया की मदद से हमारे-आपके घरों तक पहुंचाई जाती है।

कैसे ढूंढे अपना पिन कोड?

आमतौर पर डाकघर के बाहर, किसी भी लेटर बॉक्स के ऊपर पिन कोड लिखा रहता है। आप अपने इलाके के डाकघर में जाकर या आस पास के लेटर बॉक्स के ऊपर अपने इलाके का पिन कोड जान सकते हैं। आप चाहें तो इसे किताब में भी ढूंढ सकते हैं। इसके लिए भारतीय डाक विभाग पिन कोड की किताब छपवाये हुए है। इसके अलावा आप https://www.indiapost.gov.in/ पर जाकर अपना पिन कोड पा सकते हैं। इस पर आपको सारी जानकारी दर्ज करनी होगी और अंत में सबमिट पर क्लिक करना होगा।

શ્રી વારાહી માતાજી ગરબા મહોત્સવ સમિતિ અને સમસ્ત મેર્ડા-આદરજ ગામ પાટીદાર પરિવાર (૨૦૨૩) Merda-Adraj

 શ્રી વારાહી માતાજી ગરબા મહોત્સવ સમિતિ અને સમસ્ત મેર્ડા-આદરજ ગામ પાટીદાર પરિવાર (૨૦૨૩) Merda-Adraj

Loose_your_hope

एक टूटे हुए इंसान के पास वो बेहद मिलता हैं, जिसके लिए लोग अक्सर तरस जाते हैं। 

"उम्मीद"

उम्मीद मिलना बहोत आसान है, 

मगर उम्मीद रखना सायद सबसे मुस्किल। 

 નિધિ નારવાલ ની આ પોએટ્રી લગભગ આપડે બધા એ સાંભળી છે. ખૂબ સુંદર રીતે બ્રોકન હાર્ટ દિલ ની વ્યથા રજૂ કરવામાં આવી છે. ઉમ્મીદ, આશા, હોપ આ બધા પોઝિટિવ શબ્દો દિલાસો આપવા માટે ખૂબ સારા લાગે છે. જે થવાનું હતું એ થઈ ગયું, આગળ જતાં બધું સારું થશે, નસીબ નસીબ ની વાત છે, મન મોટું રાખવાનું, નસીબ થી વધારે અને સમય ની પેહલા કોઈ ને કશું મળતું નથી. વગેરે વગેરે કેટલા બધા સ્લોગનો છે. પણ હકીકત ની વાત એ છે સાહેબ કે જેની ઉપર વીતી હોઈ એનેજ ખબર હોઈ તકલીફ શું છે.!!!??? મોટા ભાગે દિલાસો આપનાર વ્યક્તિ ને પણ ખબર હોઈ છે કે આ બધું મોટીવેશન ફક્ત ને ફક્ત સામે વાળી વ્યક્તિ ના વિચાર રોકવા માટે જ છે. હકીકત માં તે વ્યક્તિ કે જે પીડા ભોગવી રહી છે તેને પણ આ વાત નો ખ્યાલ હોઈ છે કે સહન કર્યા સિવાય, સમય પસાર કરવા સિવાય બીજો કોઈ વિકલ્પ છે જ નહિ. ખૂબ જ ઓછા કેસ માં એવું બન્યું હોઈ છે કે બધું જ અચાનક ઘટિત થયું હોઈ અને આઘાત સાંપડ્યો હોઈ, કારણ કે લગભગ કેસ માં ઘણા સમયથી અંદાજ આવવા લાગ્યો હોઈ છે કે પરિણામ આપણા ધાર્યા પ્રમાણે નથી આવવાનું. પીડા આપનાર ઘટના ની ટુંકી યાદી બનાવો તો અચાનક સ્વજન નું મૃત્યુ થવું એજ એક આઘાત જનક બનાવ છે, બાકી બધા પડકારો ધીમે ધીમે મોટા થતાં જાય છે અને એક સમય પર તેનો અંત આવે છે. પરિણામ ધાર્યા પ્રમાણે ના આવવું, જોબ જતી રેહવી, ધંધા માં નુકસાન જવું, બ્રેક અપ થવું, છુટા છેડા થવા, ઘર ના સભ્યો નું છૂટું પડવું આવી બધી ઘટના અચાનક ઘટિત નથી થતી (મોટા ભાગે) અને આમ પણ (જે મારા અનુભવ માં છે એની વાત કરું તો) કોઈ પણ જાત ના અણબનાવ પછી જે તે વ્યક્તિ પેહલા કરતા વધારે સારો પોતાની જાતને અનુભવે છે, વધારે મજબુત, વધારે તૈયાર, વધારે સહનશીલ અને સૌથી મહત્વનું વધારે અનુભવી. ક્યારે આશા રાખવી અને ક્યારે આશા છોડી દેવી એ જો સમજાય જાય તો જે તે સફર નો અનુભવ ખૂબ આનંદ દાયક થઈ શકે છે. સલાહ નથી આપતો મારા વિચારો રજૂ કરું છું. આમ તો પૂર્ણ પુુષોત્તમ ભગવાન શ્રી કૃષ્ણ એ કહ્યું છે કે કર્મ પર તારો અધિકાર છે એના પરિણામ પર તારો કોઈ અધિકાર નથી. તો જ્યારે કોઈ સારા પરિણામ માટે મેહનત કરતા હોઈ ત્યારે આશા રાખી હકારાત્મક વલણ અપનાવી આગળ વધવામાં આવે તો પરિણામ ધાર્યા પ્રમાણે આવવાના ચાન્સ વધી જતાં હોઈ છે. અને કોઈ પણ કામ ને કરવાનો બેસ્ટ રસ્તો હું એને માંનું છું કે આ કાર્ય મારા ભાગે આવ્યું છે તો મારી ફરજ ના ભાગ રૂપે, મારી પુરે પૂરી આવડત અને અનુભવ સાથે પૂરા દિલ થી કરવું પછી એનું પરિણામ ભલે જે આવવું હોઈ એ આવે. જ્યારે બીજી બાજુ આશા છોડી દેવાની વાત કરીએ તો મોટા ભાગે આપણે બધા આપણા ખરાબ સમય માં આશા રાખી ને બેઠા હોઈએ છીએ કે સવ સારાવાના થઈ જશે, આજ નહિ તો કાલે સમય જરૂર બદલાશે. અને એજ આશા ક્યારે ક્યારેક દુઃખ આપનારી સાબિત થતી હોઈ છે. કારણ કે ક્યારે સમય બદલાઈ જશે એની કોઈ લેખિત ગેરંટી હોતી નથી. એવામાં આપણા માં સહન શકતી કમી દુઃખ માં વધારો કરે છે. સંજય દત્ત નો એક સવાંદ મે સાંભળ્યો હતો એમાં તેવો કહેતા હોય છે કે જ્યારે હું જેલ માં હતો ત્યારે મને કોઈ એ સલાહ આપી હતી કે બારે નીકળવાની આશા છોડી દે તારો સમય સરળતાથી પસાર થઇ જશે. મારી એવી ઈચ્છા અને પ્રાર્થના બંને છે કે જે લોકો આ પોસ્ટ વાંચી રહ્યા છે તેઓ ખુશ હશે, આનંદ માં હશે અને જીવન ને માણતા હશે. પણ એમના ધ્યાન માં કોઈ એવું હોઈ જે તકલીફ માં હોઈ તો એને એક પ્રાર્થના કરજો કે જે છે એ કર્મ પીડા છે અને એ ભોગવ્યે જ છૂટકો છે તો સારું થવાની આશા છોડી દો અને અત્યારે ભાગ માં આવેલું કર્મ કર્યે જાવ. ( મોટા ભાગે આશા છોડી દીધા પછી સારું થવા ના કેસ વધારે જોવા મળે છે). "દ્રષ્ટા"

મારી કોઈ ડાળખીમાં પાંદડા નથી

મારી કોઈ ડાળખીમાં પાંદડા નથી

મને પાનખરની બીક ના બતાવો !

પંખી સહિત હવા ચાતરીને જાય

એવું અષાઢી દિવસોમાં લાગે,

આંબાનું સાવ ભલે લાકડું કહેવાઉં

પણ મારામાં ઝાડ હજી જાગે.

માળામાં ગોઠવેલી સળી હું નથી

મને વીજળીની બીક ના બતાવો !

એકે ડાળીથી હવે ઝીલ્યો ન જાય

કોઈ રાતી કીડીનોય ભાર !

એક પછી એક ડાળ ખરતી જોઉં ને થાય

પડવાને છે કેટલી વાર ? 

હું બરફમાં ગોઠવેલું પાણી નથી

મને સૂરજની બીક ના બતાવો !

Pyaar Lafzon Mein Kahan(Margipatel05)

Pyaar Lafzon Mein Kahan(Margipatel05)

न मैं तुम से कोई उम्मीद रखूँ, दिल-नवाज़ी की,

न तुम मेरी तरफ़ देखो ग़लत अंदाज़ नज़रों से ।

न मेरे दिल की धड़कन लड़खडाये तेरी बातों से,

न ज़ाहिर हों तुम्हारी काश-म-काश का राज़ नज़रों से ।

चलो इक बार फ़िर से अजनबी बन जायें हम दोनों ।

तारुफ्फ़ रोग हो जाए तो उसको भूलना बेहतर,

ताल्लुक़ बोझ बन जाए तो उसको तोड़ना अच्छा ।

वह अफ़साना जिसे अंजाम तक लाना न हो मुमकिन

उसे इक खूबसूरत मोड़ दे कर छोड़ना अच्छा ...

चलो इक बार फ़िर से अजनबी बन जायें हम दोनों ।

साहिर लुधियानवी